Świat podlega zmianom, a wraz z nim rozwijają się narzędzia, które się wykorzystuje. Także proces edukacji jest całkowicie odmienny niż przed laty. Aktualnie, w dobie zalewu wszelkiego rodzaju bodźców potrzebne jest określenie priorytetów. Dotyczy to zwłaszcza najmłodszych. Dzieci nie są w stanie się ukierunkować – interesuje je cały(m) świat(em). Rolą opiekunów w przedszkolu jest pomóc im poznawać ten świat możliwie jak najszerzej. Fundamentem nowoczesnego przedszkola musi być wielotorowość. Taka szkoła zapewnia maluchowi poznać jak najwięcej i indywidualnie wybierać czym się interesują.
Jakie metody wychowawcze stosuje się we współczesnych przedszkolach?
Niezależnie od miasta(o) czy dzielnicy(ę), w której mieści się przedszkole, metody wychowawcze są przeważnie podobne. Nieważne czy to Mokotów czy Wawer – przedszkole zawsze powinno kłaść nacisk na wszechstronny rozwój młodego człowieka. Istotne jest wskazywanie dziecku reguł moralnego zachowania. Trzeba zwracać uwagę na zachowanie dziecka i informować je o prawidłowych wzorcach. Wzmacnianie tego typu pozytywnych zachowań polega na tworzeniu dobrych skojarzeń w głowie dziecka. Opiekun powinien dbać na dobre(y) samopoczucie dziecka. Wykluczone jest krzyczenie czy karanie. Powinno się wyjaśniać pewne kwestie spokojnym tonem. Stała budowa pozytywnej relacji sprawia, że przedszkolak z czasem akceptuje reguły i stosuję je jako własne. Ponadto niepomijalną kwestią jest dyskutowanie z dziećmi o emocjach. Otwarte mówienie o tym co się czuje uczy dziecko empatiii(ę) i większe(go) zrozumienia(e) drugiego człowieka.
Przykłady metod pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym
Co jasne każde przedszkole posiada swoje(imi) metody(ami) pracy z najmłodszymi. Sporo z nich stawia na specjalizację. Jest to technika, gdzie do wiodącej dziedziny dopasowuje się wiedzę ogólną. Istnieje kilka powszechnie adaptowanych metod, które charakteryzują się efektywnością. Warto je poznać:
- metoda bloków tematycznych – określa się główny blok tematyczny, wokół którego orbitują wszelkie zabawy w danym okresie. Tematykę bloków wskazuje się na podstawie zainteresowań podopiecznych, opiekunów i wychowawców. Często opiera się ona na świętach okolicznościowych czy porach roku.
- metoda kącików tematycznych – opiera się na podziale klasy na kilka części o zróżnicowanej tematyce. Dziecko ma swobodę decyzji, w którym kąciku chce spędzać czas. Tego rodzaju metoda pozwala na realizację planu nauczania w małych grupach. Dzięki temu opiekunowie mogą poświęcić więcej czasu na pracy(ę) indywidualną z najmłodszymi. Niewielkie grupy zachęcają również dzieci do nawiązywania relacji z rówieśnikami.
- metoda projektów badawczych – skupia się na wartości poznawczej danych ćwiczeń. Dzięki pracę indywidualną lub grupową dzieci dążą do znaleźć(enia) odpowiedź(i) na postawione przed nimi pytania dotyczące określonego zagadnienia. Poza rozszerzaniem wiedzy, metoda uczy dzieci inicjatywy i dociekliwości
- metoda portfolio – poprzez gromadzenie(u) prac, dokumentów i zdjęć podczas uczęszczania do przedszkola(u) można odtworzyć postępy jakie dziecko zrobiło przez ten okres. Jest to pewnego rodzaju archiwum stanowiące opowieść(ią) o postępach malucha. Zarówno opiekun, jak również dziecko mogą w ten sposób prześledzić rozwój i poddać refleksji czas spędzony w przedszkolu.
Codzienność w przedszkolu
Dzieci stosunkowo szybko ulegają rozkojarzeniu. W związku z tym istotna jest dynamika i ciągłe wzbudzanie zainteresowania. Jak zatem prezentuje się typowy dzień w przedszkolu? Najpierw zajęcia w kręgu – maluchy i opiekun gromadzą się w kręgu i następuje przedstawienie do tematu przewodniego. Następnie pora na zajęcia wiodące – mogą one być związane z poszerzaniem zdolności językowej(ych), matematycznej(ych), jak również z muzyką czy plastyką. Potem czas na niezwykle ważne w przypadku młodych osób zajęcia okołosportowe. Niezależnie od pogody mają one miejsce na zewnątrz. Potem, po zabawie należy coś zjeść i można wracać do zabawy w kącikach tematycznych. Jak zaprezentowano dzieci otrzymują wystarczająco dużo bodźców, które prawidłowo wpływają na ich rozwój.
